i am glad i still see beauty in people

I them vetes qe nuk ka me bukuri ne jete tashme, u rrita. Turma zhgenjimesh vertetuan teoremen e jo-deshiruar: nuk duhet me naivitet e pafajsi.

Nuk eshte kohe e pershtatshme per perralla me mbret.
"Leri endrrat rehat, si hiri i te kaluares qe jane. Magji idealesh s'ka...
Dikur, e verteta ishte nje konstante e ngurte, e thjeshte, e pafalshme. Tani ajo eshte e perkohshme dhe nje iluzion.
Shprese? Perzemersi? Besnikeri? E ke mendokan te genjejne dhe njehere keta?
Mahnitjet foshnjore me bukurine e shpirtit te njerezve ishin thjeshte pasqyra qe reflektonin deshirat e tua per nje bote me te bukur."

***

Ne kafene, nje te qeshur zhurmuese e te parregullt degjoj. Si ish-idealiste e kthyer ne cinike, ngrej koken te shoh me vetullat e ngrysura, se leximi i problemeve te botes kaq paturpshem u nderpre. Me syte gri te turbulluar - ka shume kohe qe shiu i pafalshem dhe mjegulla kane zene strehi ne iriset blu - hetoj te pranishmit per te identifikuar te qeshuren e padashur.

Nje cast i vetem, nje person i huaj qe nuk ishte i vetedijshem se sa impakt kishte parregullsia e qeshjes se tij, riktheu blune ne syte e mi, qe me kishte munguar per kaq shume kohe. Me duart e cara nga ftohtesia e stines, po perpiqej te falenderonte dike ne menyren me njerezore qe kisha pare ndonjehere: me ndjenje, jo me fjale. Qeshte ne menyre imperfekte edhe pse nuk mund te degjonte asnje tingull, asnje muzike, asnje fjale, as qeshjet dhe psheretimat e vetvetes edhe pse ishin me te ciltrat qe kisha degjuar ndonjehere. Ai milisekond njerezimi i paster e deboi grine nga syte e mi. Mu kujtua qe jo cdo gje e bukur eshte nje iluzion, sepse ne ate moment isha deshmitare e dickaje vogelsisht te mahnitshme.

Po, e qeshura e nje te shurdheri me kujtoi te rinjihem me bukurine e shpirtit te njerezve.

antagonizma inerte

what do you want to see

i can be what those with a caged

tolerance want to see:

immigrant.

muslim? who knows, maybe!

infidel?Yes.

speaking strange-sounding words with the family

in the supermarkets of democratic

capitalism.

performing primitive tribal dances in parking lots, coffee shops, schools, cafeterias, libraries

you name it.

culturally uncompromising;

unassimilated.

living a vigilante microcosm of the

Orderly Society.

[or]

living a respectable microcosm of the

Cultured Society.

integrated.

performing culturally fascinating dances

preserving a language that resisted Gallic, Roman, Ottoman, German

(you name it) conquests.

openly neutral.privately atheistic.

immigrant.

i can be what those with an open heart want to see.

Etje per Drite Hene

 

    

                                                      Kusht  i domosdoshem per egzistencen time eshte shpirti i idealistes qe ushqehet nga drita e henes, dhe nga njerezit qe jane...ndryshe. Me kishte munguar jashte mase nje njeri ndryshe, nje nga ikonat e individualitetit te femijerise sime, dhe u cmalla me te ne memedhe. Gati asgje s'kishte ndryshuar, pervec kitares se braktisur te tij qe sot kishte tre tela te keputur. Ulur tek shkallet e shtepise, duke ndjekur femijet e tij qe loznin syllambyllurazi nen driten e nates shqiptare, une shihja yjet, njeri tymoste cigaren e fundit te dites dhe ai, idealisti i dikurshem, clodhej kokulur. Mendoja qe asgje s'kishte ndryshuar, por ne te folur e siper mesova qe kisha menduar gabim, mesova qe ai keto vite i ishte fshehur drites se henes dhe sot nuk kishte me idealizem ne shpirtin e tij. 

"Vjen nje dite qe nuk do te kesh kohe per te ushqyer shpirtin ashtu si do ti"- me tha, dhe per momentin u mallengjeva duke menduar telat e keputur te kitares qe shprehnin deshirat e lodhura dhe shpresat e keputura te viteve te humbur e te djegur. Per te mos u dukur ngrita koken lart, ne qiell, duke pare yjet dhe henen.
 

Psheretiva.
 

Dhe e mora veten...sepse e dija qe me ka ngelur akoma goxha kohe deri sa shkendija e idealizmit te shuhet; ka akoma drite hene per mua. Dhe, kushedi, mbase drita e henes nuk do te reshte se me ndjekuri (shpresoj!).